Έλλειμμα στην πολιτική εκπροσώπηση της χώρας ή η πολιτική εκπροσώπηση είναι απόρροια της κοινωνίας[1];

Μπορούμε να ισχυριστούμε με βεβαιότητα ότι πρόκειται για ένα θέμα με πολλές παραμέτρους και με πάρα πολλούς εμπλεκόμενους και αλληλεξαρτώμενους παράγοντες. Τα φαινόμενα που παρατηρούνται: της διαφθοράς, των σκανδάλων, της αναξιοκρατίας, της ιδιοτέλειας και των ενεργειών πέρα και έξω από κάθε ηθικό κώδικα έχουν απομακρύνει ικανούς, έντιμους και ανιδιοτελείς ανθρώπους από τον χώρο της πολιτικής.

Αν το πρόβλημα είναι μόνο η ανεπάρκεια των πολιτικών είναι μάλλον εύκολο να επιλυθεί με την εκλογή νέων, ικανότερων και ηθικών προσώπων. Εκτιμώ όμως ότι το πρόβλημα είναι πιο σύνθετο και δυσεπίλυτο αφού έχει βαθύτερες ρίζες και προεκτάσεις γιατί δεν αναφερόμαστε μόνο σε ανεπαρκείς και «κακούς» πολιτικούς αλλά έχουμε να αντιμετωπίσουμε μία ευρύτερη κοινωνική ένδεια και πρόκληση. Σε αντίθεση με αυτό που επικαλούνται οι περισσότεροι ότι το «ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι» θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω και να ισχυριστώ ότι το «κεφάλι» εδράζεται σε ένα «σώμα» και μία «ουρά» που το στηρίζουν και το κατευθύνουν! Αν υιοθετήσουμε αυτή την οπτική το βάρος και η στόχευση πρέπει να επικεντρωθεί στην αναμόρφωση του «σώματος» και της «ουράς». Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα αλλάξει ριζικά και το «κεφάλι»!!!

Οι υπάρχοντες κομματικοί μηχανισμοί, δυστυχώς, δεν μπορούν να εκπληρώσουν τον σκοπό τής ίδρυσής τους, αφού: «Τα κόμματα γενικώς είναι απλοί μηχανισμοί επικοινωνίας με ασύλληπτη άγνοια, προχειρότητα, αυτοσχεδιασμούς και επιστημονικοτεχνική ανεπάρκεια, κακοχωνεμένα κλισέ από το εξωτερικό. Σ’ αυτό προστέθηκε τώρα η TikTok επιπολαιότητα» (Ανδρουλάκης, 2024: 300)[2]. Ίσως να ισχύει τελικά η παλαιότερη ρήση του Joseph de Maistre[3]  ότι: «Κάθε κοινωνία έχει τους ηγέτες που της αξίζουν».

Μπορεί αυτός ο φαύλος κύκλος και τα αρνητικά στοιχεία της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας να ανατραπούν και πώς;

 

Η απάντηση στο παραπάνω καίριο ερώτημα στην επόμενη ανάρτηση.

---

[1] Αφιερωμένο σε όλους εκείνους που χωρίς να έχουν ευθύνη, υφίστανται την παραβατική συμπεριφορά των συμπολιτών τους. 

[2] Ανδρουλάκης, Μ. (2024). Ποιος το ξέρει; Ποιος το ξέρει; Αθήνα: Εκδόσεις Πατάκη.

[3] Ο Κόμης Ζοζέφ ντε Μαιστρ (Joseph-Marie Comte de Maistre) (1753-1821) ήταν γαλλόφωνος φιλόσοφος, συγγραφέας, δικηγόρος και διπλωμάτης της Σαβοΐας, πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%BF%CE%B6%CE%AD%CF%86_%CE%BD%CF%84%CE%B5_%CE%9C%CE%B1%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81